اگر لب ندهی
چنان به گندمزار خیره میشوم،
که گندم شوم بر سر سفره ات بیایم
و نان میان لبانت شوم...
بی قراره توام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
خوش است خلوت اگر یار، یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
آغوش تو مترادف امنیت است
آغوش تو ترسهای مرا می‌بلعد
آغوش تو یعنی پایان سردردها
یعنی آغاز عاشقانه ترین رخوت ها
آغوش تو یعنی من خوبم...
دلتنگم و دیــدار تو درمان من اســـت
بی رنگ رخت زمانه زندان من است
بر هیچ دلی مباد و بر هـــیچ تنــــــی
آنچه از غم هجران تو بر جان من اســت
برای دیدنت گلم، دلم داره پر میکشه
شعله ی شوق دیدنت، به آسمون سر میکشه
سر میکشه تا آسمون، وسعت دلتنگی من
کجایی عشق من داره، دنیام به آخر میکشه
تمام جان و تنم را بکش در آغوشت
مرا که طاقت یک پیرهن جدایی نیست
دلتنگی من
تمام نمی‌شود
همین که
فکر کنم
من و تو
دو نفریم
دلتنگ‌تر میشوم
برای تو...
قسم به فقدان کفش‌ات ،
در جا کفشی ،
خانه را اینگونه دلتنگ ؛
هرگز ندیده بودم...
عاشق تو بودن ، واسم افتخاره
اگه تو نباشی ، دلم بی قراره
دلم بی قراره ، واسه با تو بودن
آرزومه باشی ، همیشه تو با من
