دلتنگم و دیــدار تو درمان من اســـت
بی رنگ رخت زمانه زندان من است
بر هیچ دلی مباد و بر هـــیچ تنــــــی
آنچه از غم هجران تو بر جان من اســت
برای دیدنت گلم، دلم داره پر میکشه
شعله ی شوق دیدنت، به آسمون سر میکشه
سر میکشه تا آسمون، وسعت دلتنگی من
کجایی عشق من داره، دنیام به آخر میکشه
تمام جان و تنم را بکش در آغوشت
مرا که طاقت یک پیرهن جدایی نیست
دلتنگی من
تمام نمی‌شود
همین که
فکر کنم
من و تو
دو نفریم
دلتنگ‌تر می‌شوم
برای تو...
قسم به فقدان کفش‌ات ،
در جا کفشی ،
خانه را اینگونه دلتنگ ؛
هرگز ندیده بودم...
من با صدای نفس کشیدنت هم
عاشقی می کنم
حتا اگر آرام و بی صدا
خودم را بگذارم در دست‌هات
و بروم
حتا وقتی از کنارت رد شوم
برای پرت نشدن حواست
بوی تنت را پُک بزنم...
بی قراریم پایان ندارد وقتی بی قراری...
قرارم تنها با قرار تو قرار میگیرد،
پس با من قرار بگذار
بهانه زنده بودنم... ❤
وقتی دل همچون دریایت آشوب است،
دل من چون کشتی،
آرام و قرار ندارد
و اگر غرق ات نشود،
میشکند...
